هنر بصری – هنر تجسمی

عناصر هنر

عناصر هنر – شکل، فرم، ارزش، خط، رنگ، فضا و بافت

• شکل – منطقه تعریف شده توسط لبه‌ها
• فرم – درک حجم یا بعد
• ارزش – استفاده از روشنایی (رنگ یا سفید) و تاریکی (سایه یا سیاه) در یک اثر هنری
• خط – مستقیم یا منحنی نشانه‌های فاصله بین دو نقطه. برای مثال هنر خطی را ببینید.
• رنگ – نور قابل توجه یک شی که به چشم منعکس شده است.
  • خواص رنگ
    • فام – قرمز و زرد و آبی و سبز و غیره.
    • شدت
    • ارزش (روشنایی)
• فضا – منطقه‌ای که یک هنرمند برای یک هدف خاص فراهم می‌کند. فضا شامل پس زمینه و پیش زمینه و میان آن‌ها است که اشاره به فاصله یا منطقه(ها) در اطراف و درون چیزهاست.
• بافت – احساس سه بعدی که در واقع با لمس یا دیدن یک اثر دو بعدی «احساس» می‌شود.

عناصر و نیروهای بصری

عناصر و نیروهای بصری در هنرهای تجسمی به دوبخش کلی تقسیم می شوند:

۱- بخشی که با آنها به طور فیزیکی و ملموس سر و کار داریم و همان عناصر بصری محسوب میشوند.: مثل خط – سطح – رنگ – شکل – بافت – اندازه و تیرگی و روشنی.

۲- بخش دیگر کیفیات خاص بصری هستند که ببشتر حاصل تجربه و ممارست هنرمند در بکار بردن عناصر بصری میباشند. از قبیل تعادل – تناسب – هماهنگی – کنتراست که به نیروهای بصری یک اثر تجسمی استحکام می بخشند.

تفاوت دیدن و نگاه کردن

در یک معنای کلی عمل دیدن واکنشی طبیعی و خود به خود است که عضو بینایی در مقابل انعکاس نور از خود نشان میدهد در حالی که انسان عمل نگاه کردن را به طور ارادی و برای مقصودی خاص انجام می دهد. در عمل دیدن انسان به طور طبیعی رنگ – شکل – جهت – بافت – بعد و حرکت اشیاء را به وسیله پیام های بصری دریافت میکند. در حالی که در نگاه کردن علاوه بر دیدن اشیاء به روابط و تناسبات میان آنها دقت میکند. بنابراین میتوان گفت نگاه کردن یک روادید ارادی است و نوعی جست و جوی بصری محسوب می شود. در حالی که دیدن واکنش طبیعی عضو بینایی به نور است که در شرایط مساعد به طور خود به خود انجام می گیرد.