نقد نقاشی سه نوازنده اثر پیکاسو

سه نوازنده – Three Musicians

نقاش: پابلو پیکاسو – Pablo Picasso

سال: ۱۹۲۱

پیکاسو در بخشی از دوران کاری خود به فکر احیا سبک و موضوعات کلاسیک مربوط به یونان و روم افتاد و باعث نگرانی هواداران کوبیسم و پیشگامان این سبک شد.نقد نقاشی سه نوازنده اثر پیکاسو با مجموعه مارسین همراه باشید تا مقاله ای را که آماده کرده ایم با هم مطالعه کنیم.

ولی او همیشه در کنار این تجربیات تازه، به توسعه کوبیسم هم ادامه می داد. در همان سالی که او نقاشی سه زن در بهار را تمام کرد (که نشان دهنده علاقه او به سبک های دیگر بود)، نقاشی سه نوازنده را هم طراحی کرد. پیکاسو در طول فعالیت حرفه ای طولانی خود، همیشه دوست داست نقاشی کار کند که معرف کامل کل کارهای او باشد. سه نوازنده چنین چیزی است.

سه نوازنده نه تنها یکی از بهترین کارهای پیکاسو است، بلکه می توان آن را یکی از بهترین آثار سبک کوبیسم هم در نظر گرفت. کوبیسم جنبشی بود که در یک چهارم ابتدایی قرن بیستم شکل گرفت و به مهم ترین جنبش هنری آن دوران تبدیل شد. سه نوازنده موضوع سرخوشانه ای دارد. ولی پیکاسو با بهره مندی از عناصری همچون ابعاد بزرگ نقاشی، پس زمینه غمگین و ماسک های مرموز، این نوازنده های کمدین را به یک تیم سه نفره موقر و با عظمت تعریف کرده است.

البته خود پیکاسو در جایی گفته است: «افرادی که به نقد و بررسی تصاویر برای دیگران می پردازند، وقتشان را تلف می کنند. یک روز گرترود استاین (نویسنده آمریکایی) با خوشحالی به من گفت که بالاخره فهمیده است نقاشی سه نوازنده درباره چیست؟ طبیعت بی جان!»  سه نوازنده، حاصل کار ده سال تحقیق و تجربه پیکاسو در زمینه کوبیسم ترکیبی است.

نقاشی با اشکال تخت و الگودار خود با وجود این که با رنگ روغن کار شده، ولی یادآور کارهای کاغذ چسبانی است که دیگر هنرمندان این سبک در پیش می گرفتند. عده ای از منتقدان معقتدند این نقاشی یادآور خاطراتی از گذشته هنرمند است. به صورتی که خود پیکاسو در وسط نشسته و دوستانش گیوم آپولینر (شاعر فرانسوی که در سال ۱۹۱۸ از دنیا رفت) و ماکس ژاکوب (شاعر فرانسوی که بعدا با او مشکل پیدا کرد) در دو طرف او ایستاده اند. عده ای دیگر معتقدند این نقاشی مربوط به همکاری پیکاسو با باله مشهور روس است و باید مشخصه های دوستانی را در آن پیدا کرد که در آن زمان به تازگی با پیکاسو آشنا شده بودند.

موسیقی یکی از مضامین مورد علاقه کوبیست ها بود. در این نقاشی هارلکن یک ویولن در دست دارد، پیرو یک رکوردر و روحانی یک آکاردئون. این سه شخصیت که به ویژه در کارهای اولیه پیکاسو زیاد دیده می شوند. از تئاترها و کارناوال های سنتی پرطرفدار ایتالیایی، فرانسوی و اسپانیایی الهام گرفته شده اند. ولی پیکاسو وقتی برای همکاری با باله روس سفری به ایتالیا داشت، آشنایی دقیق تری با این شخصیت ها پیدا کرد.

ک سال قبل از طراحی این نقاشی، پیکاسو به طراحی صحنه و لباس یکی از کارهای سرگئی دیاگیلف، بنیان گذار باله روس پرداخته بود. این نمایش بر اساس یکی از نمایش های کمدی ایتالیایی ساخته شده بود. به همین دلیل ترکیب بندی این نقاشی شبیه یک صحنه تئاتر است و به نظر می آید پیکاسو این اثر را تحت تاثیر آن نمایش طراحی کرده باشد. این سه شخصیت با این لبخندهای مرموز و قیافه هایی خوشحال، به صورت تخت و آمیخته در هم طراحی شده اند. به همین دلیل تا حدی غیرقابل تشخیص از یکدیگر هستند.

همین مساله باعث شده که فضای عجیب و نه چندان این دنیایی این کنسرت کوبیستی با شدت بیش تری در معرض دید مخاطب قرار گیرد. هم چون بازیگران حاضر در یک صحنه نمایش، این سه نوازنده هم در یک فضای کم عمق و فشرده کنار هم قرار گرفته اند. سه نوازنده (انگلیسی: Three Musicians‎; فرانسوی: Nous autres musiciens‎) عنوان دو تابلوی کلاژ و نقاشی رنگ و روغن شبیه به هم اثر هنرمند اسپانیایی پابلو پیکاسو است.

آنها هر دو در سال ۱۹۲۱ در فونتنبلو در نزدیکی پاریس، فرانسه به اتمام رسیده‌اند و نمونه سبک کوبیسم ترکیبی، سطوح رنگی تخت و «ترکیب پیچیدهٔ پازل‌مانند» و بازتاب تنظیم برش‌های کاغذ هستند که این سبک از آن نشأت گرفته است. در حال حاضر یک نسخه متعلق به موزه هنر مدرن (MoMA) در شهر نیویورک است و دیگری در موزه هنر فیلادلفیا نگهداری می‌شود. درخشانتر تصویر مشهور سه نوازنده که تکه های هندسی آن می‌تواند یکی از مشخص ترین آثار دوره کوبستی شمرده شود در سال ۱۹۲۱ به وجود آمد .

بعد در سال ۱۹۲۳ به نظر رسید که پیکاسو ناگهان پیکره های دوره آبی خود را به یاد آورده در این دوره دلقکهایی را نقاشی کرد که به حالت نشسته کلاههایی پهن سه گوش بر سر داشتند .او استحاله های خشن اما منظم دوره کوبیستی را یکباره کنار گذاشت وبه جای کمپوزیسیون هایی که به دقت تمام با سطوح رنگین ساخته می شد و پیکاسو در همان زمان آن را به عنوان راه حلی مطمئن پیشنهاد کرده بود اکنون تصاویرش با طراحی فشرده وموجر شناخته می شد ، او به ناگاه نقاشی تصاویری را آغاز کرد که یاد آور حال وهوای نخستین سالهای کار خود وشگرد های ناتورالیستی بود از میان این کارها دلباختگان (۱۹۲۳) نمونه خوبی است .