مجله مارسین, مجله هنر

نقد نقاشی سه نوازنده اثر پیکاسو

نقد نقاشی سه نوازنده اثر پیکاسو

سه نوازنده – Three Musicians

نقاش: پابلو پیکاسو – Pablo Picasso

سال: ۱۹۲۱

پیکاسو در بخشی از دوران کاری خود به فکر احیا سبک و موضوعات کلاسیک مربوط به یونان و روم افتاد و باعث نگرانی هواداران کوبیسم و پیشگامان این سبک شد.نقد نقاشی سه نوازنده اثر پیکاسو با مجموعه مارسین همراه باشید تا مقاله ای را که آماده کرده ایم با هم مطالعه کنیم.

ولی او همیشه در کنار این تجربیات تازه، به توسعه کوبیسم هم ادامه می داد. در همان سالی که او نقاشی سه زن در بهار را تمام کرد (که نشان دهنده علاقه او به سبک های دیگر بود)، نقاشی سه نوازنده را هم طراحی کرد. پیکاسو در طول فعالیت حرفه ای طولانی خود، همیشه دوست داست نقاشی کار کند که معرف کامل کل کارهای او باشد. سه نوازنده چنین چیزی است.

سه نوازنده نه تنها یکی از بهترین کارهای پیکاسو است، بلکه می توان آن را یکی از بهترین آثار سبک کوبیسم هم در نظر گرفت. کوبیسم جنبشی بود که در یک چهارم ابتدایی قرن بیستم شکل گرفت و به مهم ترین جنبش هنری آن دوران تبدیل شد. سه نوازنده موضوع سرخوشانه ای دارد. ولی پیکاسو با بهره مندی از عناصری همچون ابعاد بزرگ نقاشی، پس زمینه غمگین و ماسک های مرموز، این نوازنده های کمدین را به یک تیم سه نفره موقر و با عظمت تعریف کرده است.

البته خود پیکاسو در جایی گفته است: «افرادی که به نقد و بررسی تصاویر برای دیگران می پردازند، وقتشان را تلف می کنند. یک روز گرترود استاین (نویسنده آمریکایی) با خوشحالی به من گفت که بالاخره فهمیده است نقاشی سه نوازنده درباره چیست؟ طبیعت بی جان!»  سه نوازنده، حاصل کار ده سال تحقیق و تجربه پیکاسو در زمینه کوبیسم ترکیبی است.

نقاشی با اشکال تخت و الگودار خود با وجود این که با رنگ روغن کار شده، ولی یادآور کارهای کاغذ چسبانی است که دیگر هنرمندان این سبک در پیش می گرفتند. عده ای از منتقدان معقتدند این نقاشی یادآور خاطراتی از گذشته هنرمند است. به صورتی که خود پیکاسو در وسط نشسته و دوستانش گیوم آپولینر (شاعر فرانسوی که در سال ۱۹۱۸ از دنیا رفت) و ماکس ژاکوب (شاعر فرانسوی که بعدا با او مشکل پیدا کرد) در دو طرف او ایستاده اند. عده ای دیگر معتقدند این نقاشی مربوط به همکاری پیکاسو با باله مشهور روس است و باید مشخصه های دوستانی را در آن پیدا کرد که در آن زمان به تازگی با پیکاسو آشنا شده بودند.

موسیقی یکی از مضامین مورد علاقه کوبیست ها بود. در این نقاشی هارلکن یک ویولن در دست دارد، پیرو یک رکوردر و روحانی یک آکاردئون. این سه شخصیت که به ویژه در کارهای اولیه پیکاسو زیاد دیده می شوند. از تئاترها و کارناوال های سنتی پرطرفدار ایتالیایی، فرانسوی و اسپانیایی الهام گرفته شده اند. ولی پیکاسو وقتی برای همکاری با باله روس سفری به ایتالیا داشت، آشنایی دقیق تری با این شخصیت ها پیدا کرد.

ک سال قبل از طراحی این نقاشی، پیکاسو به طراحی صحنه و لباس یکی از کارهای سرگئی دیاگیلف، بنیان گذار باله روس پرداخته بود. این نمایش بر اساس یکی از نمایش های کمدی ایتالیایی ساخته شده بود. به همین دلیل ترکیب بندی این نقاشی شبیه یک صحنه تئاتر است و به نظر می آید پیکاسو این اثر را تحت تاثیر آن نمایش طراحی کرده باشد. این سه شخصیت با این لبخندهای مرموز و قیافه هایی خوشحال، به صورت تخت و آمیخته در هم طراحی شده اند. به همین دلیل تا حدی غیرقابل تشخیص از یکدیگر هستند.

همین مساله باعث شده که فضای عجیب و نه چندان این دنیایی این کنسرت کوبیستی با شدت بیش تری در معرض دید مخاطب قرار گیرد. هم چون بازیگران حاضر در یک صحنه نمایش، این سه نوازنده هم در یک فضای کم عمق و فشرده کنار هم قرار گرفته اند. سه نوازنده (انگلیسی: Three Musicians‎; فرانسوی: Nous autres musiciens‎) عنوان دو تابلوی کلاژ و نقاشی رنگ و روغن شبیه به هم اثر هنرمند اسپانیایی پابلو پیکاسو است.

آنها هر دو در سال ۱۹۲۱ در فونتنبلو در نزدیکی پاریس، فرانسه به اتمام رسیده‌اند و نمونه سبک کوبیسم ترکیبی، سطوح رنگی تخت و «ترکیب پیچیدهٔ پازل‌مانند» و بازتاب تنظیم برش‌های کاغذ هستند که این سبک از آن نشأت گرفته است. در حال حاضر یک نسخه متعلق به موزه هنر مدرن (MoMA) در شهر نیویورک است و دیگری در موزه هنر فیلادلفیا نگهداری می‌شود. درخشانتر تصویر مشهور سه نوازنده که تکه های هندسی آن می‌تواند یکی از مشخص ترین آثار دوره کوبستی شمرده شود در سال ۱۹۲۱ به وجود آمد .

بعد در سال ۱۹۲۳ به نظر رسید که پیکاسو ناگهان پیکره های دوره آبی خود را به یاد آورده در این دوره دلقکهایی را نقاشی کرد که به حالت نشسته کلاههایی پهن سه گوش بر سر داشتند .او استحاله های خشن اما منظم دوره کوبیستی را یکباره کنار گذاشت وبه جای کمپوزیسیون هایی که به دقت تمام با سطوح رنگین ساخته می شد و پیکاسو در همان زمان آن را به عنوان راه حلی مطمئن پیشنهاد کرده بود اکنون تصاویرش با طراحی فشرده وموجر شناخته می شد ، او به ناگاه نقاشی تصاویری را آغاز کرد که یاد آور حال وهوای نخستین سالهای کار خود وشگرد های ناتورالیستی بود از میان این کارها دلباختگان (۱۹۲۳) نمونه خوبی است . 

 

پیکاسو در همان شیوه با تاکید مشخص بر طراحی از روی یک عکس تصویر پسرش پائولو را نقاشی کرد ، در این تصویر رنگ فقط حکم تزئین را دارد اما تنها اندک زمانی پیش از این تصویرهایی چون قرائت (پاستل ) (۱۹۲۱) ، مادرو بچه (رنگ روغن) ، ۱۹۲۱ سه زن در چشمه ( رنگ روغن ) بهار (رنگ روغن) ودو زن در ساحل ( گواش روی چوب ) پیش طرح از پرده صحنه نمایش قطار آبی را کشید . همه این تصاویر به شیوه کلاسیک ودقیقاً در سازگاری با قواعد رنسانس ترکیب بندی شده بودند .

در ژوئیه ۱۹۲۵ مجله لارو لوسیون سوررئالیست ( انقلاب سوررئالیستی ) به ویراستادی آندره برتون تصویر چند اثر از کارهای پیکاسو را همراه با نقدی پر شور و حرارت به چاپ رساند یکی از این تصاویر تابلوی سه رقصنده یکی از آخرین آثار پیکاسو در آن زمان بود . سه رقصنده سر مشق و تمرینی به اندیشه جوان سوررئالیسم عرضه کرد . در نقاشی هایی که از سال ۱۹۲۹ به بعد انجام شد هیچ اثری از رویگردانی از خشونت شریرانه تصویرهای سوررئالیستی خود به دست نمی دهد . شکلهای در هم غریب که در همان سالیان پدیدار شد ورنگهای درخشان و پرجلوه آنها نشانه تداوم آن تشنج و تداوم روحی است که نخستین بار در سال ۱۹۲۷ خود را نشان داد .

زندگی با اولگاوپائولو از نظر رفاه مادی با کمتر مشکلی همراه بود . پیکاسو در کنار همسر خوشبوش خود چهره ای آ‎شنا در شبهای اول نمایشگاهها ، او پراها ، تاترها و مجلسهای رقص خیال انگیز و مجلل بود . چنانکه پیش بینی می شد تازه ترین کاوشگریهای پیکاسو در فرم او را به زمینه مجسمه رهنمود می کرد دردوره نخستین خیزش سبک کوبیسم پیکاسو بار دیگر دستی در مجسمه سازی آموزیده بود یکی از مجسمه های آن زمان یک سردیس زن برنزی (۱۹۰۹) بود که در آن سطوح با شدت وحدت به برهای کوچک شکسته وخورده شده بودند . در زمستان ۱۹۳۱ چهره وطرح صورت هوس انگیز زن جوان ناشناسی ناگهان از پرده های نقاشی پیکاسو بر آورد .

مدل جدید ونیز معشوقه او دختر آلمانی ۲۱ ساله ای به نام ماری ترزوالتر بود ، او به کلی با اولگا تفاوت داشت. ورود ماری ترز به صحنه الهام بخش یک رشته کامل از نقاشیهایی شد که ماری ترز موضوع آن بود همه رنگ ، طرح ونقاشی در این تابلو ها به ستایش بی پرده از موی بور ، پوست روشن واندازه درشت بدن ماری ترز می‌پردازند. تابلوی مورد علاقه پیکاسو ، دختر در برابر آینه می باشد ، که سرشار از پیچیده گیهای ظریف است . بالاخره او در سال ۱۹۳۵ با ماری ترز ازدواج کرده واز او صاحب دختری شد به نام مایا . پیکاسو تابستان ۱۹۳۲ را در کارگاههای قلعه بو آژلوکه اتاقهای سقف بلند آن به صورت کارگاههای مجسمه سازی در آمده بود سخت کار کرد وماری ترز را به همه سه بعدی تنومند وگوشت آلودش مجسم کرد .

چند قالب گچی از بدن ، سر وسینه وسر به تنهایی گرفت – بسیاری از سرها کارهای حجیمی که برخی از آنها شش فوت بلندی داشت – بعداً در برنز قالب ریزی شد . سرهای بعدی با پیشانی پس نشسته با بینی بر آمده وگران کشیده با سادگی کمتر اجرا شدند وتا حدی دگر دیسه اند در برخی ا زسرها چشمها چنان بیرون زده اند که گوئی بعداً به آنها اضافه شده اند در برخی دیگر چشمها چنان فرور رفته اند که شکل شکاف مانند دارند . با این همه بزرگترین سریگانه عشق پیکاسو به مارترزیک رشته اچینگ به نام کارگاه مجسمه ساز پدیدار شد. سالها بود که پیکاسو باولار قرار داد بسته بود که برای او تصویر کتاب بکشد ، ولاراز مدتها پیش علاوه بر سوداگرانه آثار هنری به انتشار کتاب نیز می پرداخت . در یک دوره ده ساله که در سال ۱۹۳۷ پایان گرفت .

مجموعه مارسین با فعالیت در زمینه امور هنری و مسایل مربوط به آن و همچنین خرید و فروش صنایع دستی سعی دارد با بررسی آثار معروف دنیا اطلاعاتی هر چه بیشتر به کاربران و مشتریان خود بدهد.در مارسین می توانید علاوه بر خرید صنایع دستی ،خرید انواع تابلوهای نقاشی در سبک های مختلف را تجربه کنید و یا طرح مورد نظر خود را به هنرمندان مارسین سفارش دهید.


مارسین-سازه هایی از جنس هنر و تجربه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *